1. Czasowniki jednosylabowe, które zawierają krótką samogłoskę (wyrażaną zwykle w pisowni jedną samogłoską) i są zakończone na pojedynczą spółgłoskę – spółgłoska ta ulega podwojeniu:


get – getting

put – putting

run - running


Zasada ta nie obowiązuje w przypadku czasowników zakończonych na -x:


box – boxing

fax – faxing

fix - fixing


Czasowniki zawierające długą samogłoskę lub zakończone na dwie spółgłoski tworzą formę z -ing bez żadnych zmian w pisowni:


push – pushing

meet - meeting


2. W czasownikach dwusylabowych także podwajamy końcową spółgłoskę jeśli ostatnia sylaba jest akcentowana i kończy się pojedynczą spółgłoską:


admit – admitting

permit - permitting

begin – beginning

prefer – preferring

forget – forgetting


ale np. open - opening (akcent pada na pierwszą sylabę)


3. W czasownikach dwu- i więcej sylabowych zakończonych na -l (jeśli poprzedza je krótka samogłoska)- podwajamy końcowe -l:


travel – travelling

cancel - cancelling


w amerykańskim angielskim powyższej reguły nie stosuje się (Amerykanie napiszą: traveling/canceling)


4. Jeśli czasownik kończy się na -e, samogłoska ta jest opuszczana:


have – having

take – taking

care - caring


Wyjątek od tej zasady stanowią czasowniki:


age – ageing

dye – dyeing


oraz czasowniki zakończone na -ee:


agree – agreeing

see – seeing

 

Ćwiczenie